δίκη
Grec antic[modifica]
- Pronúncia: /dí.kɛː/ (àtic, s.V aC), /ˈði.ki/ (àtic, s.IV dC)
- Etimologia: Del protoindoeuropeu *deyḱ- («assenyalar, mostrar»).
Nom[modifica]
δίκη (díkē) f. (genitiu δῐ́κης)
Derivats[modifica]
|
Vegeu també[modifica]
- Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 p.188-189