terror

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  central /təˈror/, balear /təˈro/
Occidental:  /teˈroɾ/
  • Rimes: -oɾ
  • Etimologia: Del llatí terror, format a partir del verb terreo ‎(«tremolar»).

Nom[modifica]

terror f. o m. ‎(plural terrors)

  1. Sensació de por aclaparadora, que causa tremolor.

Notes[modifica]

Normalment masculí, el femení és literari.

Derivats[modifica]

Traduccions[modifica]

Nom[modifica]

terror m. f. ‎(plural terrors)

  1. Persona que causa terror.

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: ter·ror (2)

Vegeu també[modifica]


Castellà
[modifica]

Peninsular: /teˈroɾ/
Americà: alt /t(e)ˈroɾ/, baix /teˈroɾ/

Nom[modifica]

terror m. ‎(plural terrores)

  1. terror

Sinònims[modifica]

Derivats[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: te·rror (2)

Vegeu també[modifica]

  • Per a més informació vegeu l'entrada al Diccionario de la lengua española (23a edició, Madrid: 2014) sobre terror