manil

De Viccionari


Català
[modifica]

  • Pronúncia(i): oriental /məˈniɫ/, occidental /maˈniɫ/
  • Rimes: -il
  • Etimologia: Del català antic mandil, de l'àrab مَنْدِيل ‎(mandīl, «turbà, mocador»), del grec bizantí μανδίλιον ‎(mandílion), del grec antic μανδήλη ‎(mandḗlē, «drap, tovalla, tovallola»), del llatí mantēle ‎(«tovalló»), segle XIII.

Nom[modifica]

manil m. ‎(plural manils)

  1. (antic) eixugamà
  2. davantal (de protecció)

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: ma·nil (2)
  • Anagrama: lamín

Vegeu també[modifica]