mandrinar

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  /mən.dɾiˈna/
Occidental:  nord-occidental /man.dɾiˈna/
valencià /man.dɾiˈnaɾ/, /man.dɾiˈna/

Verb[modifica]

mandrinar trans.

  1. Eixamplar un forat donant voltes amb un mandrí.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: mandrino, mandrina, mandrinem

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: man·dri·nar (3)

Vegeu també[modifica]

  • Obres de referència: DIEC, GDLC, Optimot
  • Diccionari de la Llengua Catalana ab la correspondencia castellana. Editorial Salvat, 1910. Tom 2