holme
Suec[modifica]
- Pronúncia: /ˇhɔlmə/
- Etimologia: Del suec antic holmber, del norrè holmr. Primera atestació 1315. Cognat amb el danès holm, noruec nynorsk holm i islandès hólmur/hólmi. Compareu el saxó antic holm, neerlandès mitjà holm (neerlandès holm i anglès antic holm (anglès holm), que és un préstec norrè. La paraula germànica està relacionada amb el llatí culmen («cim»).
Nom[modifica]
holme c. (plural indefinit holmar, plural definit holmarna)
- illot (sovint no habitat)
Sinònims[modifica]
- ö c.
Derivats[modifica]
- holmgång c.
Vegeu també[modifica]
- Per a més informació vegeu l'entrada holme al Svenska Akademiens ordlista.
- Per a més informació vegeu l'entrada holme al Svensk ordbok.
- Per a més informació vegeu l'entrada holme al Svenska Akademiens ordbok.