frontis

De Viccionari


Català
[modifica]

  • Pronúncia(i): /ˈfɾon.tis/
  • Etimologia: Apòcope de frontispici, segle XVII.

Nom[modifica]

frontis m. ‎(plural invariable)

  1. Frontispici d'un edifici.
  2. Part davantera d'un moble de fusta, d'un altar, d'un armari, etc.
  3. (pilota, esquaix, raquetbol) Paret extrema d'un frontó o una pista de joc d'esquaix en direcció a la qual es llança la pilota.

Sinònims[modifica]

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: fron·tis (2)
  • Heterograma de 7 lletres (finorst)
  • Anagrames: fòrints, fornits

Vegeu també[modifica]


Anglès
[modifica]

Nom[modifica]

frontis

  1. (pilota, esquaix, raquetbol) frontis

Sinònims[modifica]

Vegeu també[modifica]

  • frontis. Diccionaris en Línia. TERMCAT, Centre de Terminologia. [Consulta: 1 octubre 2014].


Castellà
[modifica]

Peninsular: septentrional /ˈfɾon.tis/, meridional \ˈfɾoŋ.tih\
Americà: alt /ˈfɾon.t(i)s/, baix \ˈfɾoŋ.tih\, austral /ˈfɾon.tis/

Nom[modifica]

frontis m. ‎(plural invariable)

  1. frontis

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: fron·tis (2)
  • Heterograma de 7 lletres (finorst)


Francès
[modifica]

Nom[modifica]

frontis m. ‎(plural invariable)

  1. (pilota, esquaix, raquetbol) frontis

Sinònims[modifica]

Vegeu també[modifica]

  • frontis. Diccionaris en Línia. TERMCAT, Centre de Terminologia. [Consulta: 1 octubre 2014].


Llatí
[modifica]

  • Pronúncia(i): /ˈfrɔn.tɪs/

Nom[modifica]

frontis

  1. genitiu singular de frōns