estranger
Salta a la navegació
Salta a la cerca
Català[modifica]
- Pronúncia(i):
- Oriental: /əs.tɾəɲˈʒe/
- Occidental: nord-occidental /es.tɾaɲˈd͡ʒe/, valencià /es.tɾaɲˈd͡ʒeɾ/
- Informal: nord-occidental /as.tɾanˈd͡ʒe/
- Rimes: -e(ɾ)
- Etimologia: Del francès antic estrangier, de estrange («estrany»), segle XIV.
Nom[modifica]
estranger m. (plural estrangers, femení estrangera)
- Exterior del país en què hom habita.
- El meu fill ha vingut de l'estranger fa una setmana. Hem de fugir a l'estranger, en aquest país ens pelaran.
- Persona d'un altre país.
- Hi ha un estranger que et demana.
Sinònims[modifica]
Traduccions[modifica]
Exterior del país
|
|
Persona d'un altre país
|
|
Falsos amics[modifica]
- Anglès: stranger («desconegut, foraster»)
Adjectiu[modifica]
estranger m. (femení estrangera, plural masculí estrangers, plural femení estrangeres)
- Que és d'un altre país.
- Un cotxe estranger, un metge estranger
Sinònims[modifica]
Traduccions[modifica]
Que és d'un altre país
|
|
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: es·tran·ger (3)