aimara

De Viccionari
Potser volíeu: aimará


Català
[modifica]

  • Pronúncia(i): oriental /əjˈma.ɾə/, occidental /ajˈma.ɾa/
  • Rimes: -aɾa

Adjectiu[modifica]

aimara inv. ‎(plural aimares)

  1. Relatiu al poble dels aimares, la seva cultura o la llengua.

Traduccions[modifica]

Nom[modifica]

aimara m. f. ‎(plural aimares)

  1. Natural d'un poble de la conca del llac Titicaca, a l'Amèrica del Sud.

Traduccions[modifica]

Nom[modifica]

aimara m. ‎(només en singular)

  1. Llengua ameríndia de l'altiplà entre Bolívia, Perú i Xile.

Sinònims[modifica]

  • ay (codi ISO 639)

Hipònims[modifica]

  • Varietats dialectals: aimara septentrional (departament de La Paz, a Bolívia i la zona del llac Titicaca), aimara meridional (departaments d'Oruro i Potosí, a Bolívia), aimara dels altiplans xilens, aimara dels altiplans peruans

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

Vegeu també[modifica]


Basc
[modifica]

Adjectiu[modifica]

aimara

  1. aimara

Nom[modifica]

aimara anim., inan. sing.

  1. aimara (individu)
  2. aimara (llengua)

Declinació[modifica]




Castellà
[modifica]

  • Pronúncia(i): /aiˈma.ɾa/
  • Rimes: -aɾa

Adjectiu[modifica]

aimara inv. ‎(plural aimaras)

  1. aimara

Nom[modifica]

aimara m. f. ‎(plural aimaras)

  1. aimara (individu)

Nom[modifica]

aimara m. ‎(només en singular)

  1. aimara (llengua)

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: ai·ma·ra (3)