Jaume

De Viccionari


Català
[modifica]

  • Pronúncia(i): oriental /ˈʒaw.mə/, occidental /ˈd͡ʒaw.me/
  • Etimologia: Del català antic Jacme per vocalització de la implosiva, segle XIII, del llatí medieval Iacomus, variant nasalitzada de Iācōbus, del grec antic Ἰάκωβος ‎(Iákōbos), de l'hebreu bíblic יַעֲקֹב ‎(Yaʿăqōḇ, «Jacob», literalment «aferrat al taló») perquè el patriarca Jacob va néixer aferrat al seu germà bessó Esaú que va sortir primer. Doblet de Jacob.

Nom propi[modifica]

Jaume

  1. Prenom masculí

Relacionats[modifica]

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: Jau·me (2)

Vegeu també[modifica]


Occità
[modifica]

Nom propi[modifica]

Jaume m.

  1. Prenom masculí, equivalent al català Jaume.

Relacionats[modifica]

Variants[modifica]

Vegeu també[modifica]

  • Guilhemjoan, Patric. Diccionari elementari francés-occitan occitan-francés (gascon), 2005. Ortès: Per Noste, p. 150. ISBN 2-86866-037-1.