mandrejar

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  central /mən.dɾəˈʒa/
balear /mən.dɾəˈd͡ʒa/, /mən.dɾəˈʒa/
Occidental:  nord-occidental /man.dɾeˈʒa/
valencià /man.dɾeˈd͡ʒaɾ/, /man.dɾeˈd͡ʒa/

Verb[modifica]

mandrejar intr.

  1. Actuar amb mandra, sense pressa, no atenent a les obligacions.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: mandrejo, mandreja, mandregem
Vocal rizotònica: /ɛ/, /ə/, /e/

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: man·dre·jar (3)

Vegeu també[modifica]