culmen
Català[modifica]
Nom[modifica]
culmen m. (plural cúlmens)
- Part superior de la regió central de l'encèfal.
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: cul·men (2)
- Heterograma de 6 lletres (celmnu)
Llatí[modifica]
Nom[modifica]
culmen n. (genitiu culminis)
Declinació[modifica]
Cas | Singular | Plural |
Nominatiu | culmen | culmina |
Vocatiu | culmen | culmina |
Acusatiu | culmen | culmina |
Genitiu | culminis | culminum |
Datiu | culminī | culminibus |
Ablatiu | culmine | culminibus |
Vegeu també[modifica]
- culmen. Diccionaris en Línia. TERMCAT, Centre de Terminologia. [Consulta: 15 juliol 2014].
- Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959, p.544