camelar

De Viccionari


Caló català
[modifica]

  • Pronúncia: /kə.məˈla/
  • Etimologia: Del romaní kamel, del sànscrit काम ‎(«desig, amor»).

Verb[modifica]

camelar ‎(kəməlá)

  1. estimar, amar
    «Xaví, manguis et camelo. Xaví, manguis et duquelo.» (Peret, «Xaví», 1973)
    Nena, jo t’estimo. Nena, jo t’adoro.

Conjugació[modifica]

man tuquis ell/ella nosaltros vosaltros ellos/elles
present d’ind. camelo (kəmélu), cameli (kəméli) cameles (kəméləs) camela (kəmélə) camelem (kəməlèm)
futur camelaràs (kəmələrás)
present de subj. cameli (kəméli) camelis (kəmélis) cameli (kəméli)

Sinònims[modifica]

Descendents[modifica]

Vegeu també[modifica]


Caló espanyol
[modifica]

  • Etimologia: Del romaní kamel, del sànscrit काम ‎(«desig, amor»).

Verb[modifica]

camelar ‎(kamelár)

  1. estimar, amar


Castellà
[modifica]

Peninsular: /ka.meˈlaɾ/
Americà: alt /k(a).meˈlaɾ/, baix /ka.meˈlaɾ/
  • Rimes: -aɾ
  • Etimologia: Del caló camelar ‎(«estimar»), del romaní kamel ‎(«amar»), del sànscrit काम ‎(«desig, amor»), segle XIX.

Verb[modifica]

camelar trans. ‎(present camelo, passat camelé, futur camelaré)

  1. (col·loquial) cortejar
  2. (col·loquial) Seduir, enganyar adulant.
  3. (col·loquial) estimar, amar, desitjar
  4. (col·loquial, Mèxic) mirar, guipar, clissar, fitar

Conjugació[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: ca·me·lar (3)

Vegeu també[modifica]

  • Per a més informació vegeu l'entrada al Diccionario de la lengua española (23a edició, Madrid: 2014) sobre camelar