xor
Potser volíeu: XOR
Català antic[modifica]
Nom[modifica]
xor m. (només en singular)
- senyor, tractament de respecte acompanyat d'un nom propi.
- «Et la galea anà en Contestinobla, hon trobà l' emperador xor Andrònicho et son fill major xor Miqueli» (Crònica de Ramon Muntaner)
Vegeu també[modifica]
- Obres de referència: Faraudo
Caló català[modifica]
- Pronúncia: /ˈt͡ʃor/
- Etimologia: Del romaní ćor.
Nom[modifica]
xor (čor) m.
Descendents[modifica]
- Català: xorc
Vegeu també[modifica]
- Escudero, Jean-Paul; Adiego, Ignasi-Xavier. «Vocabulari del kalò català», I Tchatchipen, 2001, núm. 33