xor

De Viccionari
Potser volíeu: XOR


Català antic
[modifica]

Nom[modifica]

xor m. ‎(només en singular)

  1. senyor, tractament de respecte acompanyat d'un nom propi.
    «Et la galea anà en Contestinobla, hon trobà l' emperador xor Andrònicho et son fill major xor Miqueli» (Crònica de Ramon Muntaner)

Vegeu també[modifica]


Caló català
[modifica]

  • Pronúncia: /ˈt͡ʃor/
  • Etimologia: Del romaní ćor.

Nom[modifica]

xor ‎(čorm.

  1. lladre

Descendents[modifica]

Vegeu també[modifica]