usucapir

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  /u.zu.kəˈpi/
Occidental:  nord-occidental /u.zu.kaˈpi/, valencià /u.zu.kaˈpiɾ/
  • Rimes: -i(ɾ)
  • Homòfon: usucapí
  • Etimologia: Del llatí usucapere ‎(literalment «apoderar-se per ús»), segle XIX.

Verb[modifica]

usucapir trans.

  1. Adquirir la possessió d’alguna cosa per haver passat el temps prescrit per llei.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: usucapeixo, usucapeix, usucapim

Relacionats[modifica]

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: u·su·ca·pir (4)

Vegeu també[modifica]

  • Obres de referència: DIEC, GDLC, Optimot
  • Diccionari de la Llengua Catalana ab la correspondencia castellana. Editorial Salvat, 1910. Tom 3