spero

De Viccionari
Potser volíeu: sperò


Italià
[modifica]

Verb[modifica]

spero

  1. primera persona singular (io) del present d'indicatiu de sperare


Llatí
[modifica]

  • Pronúncia(i): /ˈspeː.roː/
  • Etimologia: De l'arrel protoindoeuropea speh₁- ‎(«anar bé»).

Verb[modifica]

spērō ‎(1a present?), spērās ‎(2a present), spērāre ‎(infinitiu), spērāvī ‎(perfet), spērātum ‎(supí)

  1. esperar, jo espero, desitjar, refiar
    Spero ut pacem habeant semper.
    Desitjo que sempre tinguem pau.

Derivats[modifica]