septentrionalis
Llatí[modifica]
- Pronúncia(i): /sɛp.tɛn.trɪ.oːˈnaː.lɪs/
Adjectiu[modifica]
septentriōnālis m., f., septentriōnāle n.
Declinació[modifica]
Tercera declinació, nominatiu amb dues terminacions.
Cas | Singular | Plural | |||
Masc./Fem. | Neutre | Masc./Fem. | Neutre | ||
Nominatiu | septentriōnālis | septentriōnāle | septentriōnālēs | septentriōnālia | |
Vocatiu | septentriōnālis | septentriōnāle | septentriōnālēs | septentriōnālia | |
Acusatiu | septentriōnālem | septentriōnāle | septentriōnālēs | septentriōnālia | |
Genitiu | septentriōnālis | septentriōnālium | |||
Datiu | septentriōnālī | septentriōnālibus | |||
Ablatiu | septentriōnālī | septentriōnālibus |
Sinònims[modifica]
Relacionats[modifica]
Descendents[modifica]
- Alemany: septentrional
- Anglès: septentrional
- Castellà: septentrional
- Francès: septentrional
- Italià: settentrionale
Vegeu també[modifica]
- Gaffiot, Félix. «septentrionalis». A: Dictionnaire Latin - Français, 1934. París: Hachette, 1934, p. 1462.
- Lewis, Charlton T.; Short, Charles. «septentrionalis». A: A Latin Dictionary. Oxford: Clarendon Press, 1879.