reus
Potser volíeu: Reus
Català[modifica]
Nom[modifica]
reus m. pl.
- forma plural de reu
Llatí[modifica]
- Pronúncia(i): /rews/
Nom[modifica]
reus m. (genitiu reī)
- acusat, imputat
- part litigant
- demandant
- dubio pro reo - acceptar la demanda encara que el demandant no l'hagi expressat correctament
Declinació[modifica]
Cas | Singular | Plural |
Nominatiu | reus | reī |
Vocatiu | ree | reī |
Acusatiu | reum | reōs |
Genitiu | reī | reōrum |
Datiu | reō | reīs |
Ablatiu | reō | reīs |
Descendents[modifica]
Adjectiu[modifica]
- culpable
- reos appello non eos modo, qui arguuntur, sed omnes, quorum de re disceptatur [1] - «No em refereixo només als culpables, sinó a totes les persones que estaven disputant els seus interessos.»
Declinació[modifica]
Primera i segona declinació, -us, -a, -um.
Cas | Singular | Plural | |||||
Masculí | Femení | Neutre | Masculí | Femení | Neutre | ||
Nominatiu | reus | rea | reum | reī | reae | rea | |
Vocatiu | ree | rea | reum | reī | reae | rea | |
Acusatiu | reum | ream | reum | reōs | reās | rea | |
Genitiu | reī | reae | reī | reōrum | reārum | reōrum | |
Datiu | reō | reae | reō | reīs | |||
Ablatiu | reō | reā | reō | reīs |
Vegeu també[modifica]
- ↑ Ciceró, "De Orationes" 2, 43, 183