pungo

De Viccionari


Llatí
[modifica]

  • Pronúncia(i): /ˈpʊŋ.ɡoː/
  • Etimologia: De l'arrel protoindoeuropea *peuk- («picar, copejar»).

Verb[modifica]

pungō ‎(1a present?), pungis ‎(2a present), pungere ‎(infinitiu), pupugī ‎(perfet), punctum ‎(supí)

  1. punxar, jo punxo
  2. turmentar, burxar, inquietar
    Epistula illa ita me pupugit, ut somnum mihi ademerit.
    Aquesta carta m'ha turmentat tant que m'ha llevat la son.
  3. picar
    Nitrum adulteratum pungit.
    El nitrat adulterat és picant.)