preceptiu
Català[modifica]
- Pronúncia(i): oriental /pɾə.səpˈtiw/, occidental /pɾe.sepˈtiw/
- Rimes: -iw
- Etimologia: Del llatí praeceptīvus.
Adjectiu[modifica]
preceptiu m. (femení preceptiva, plural masculí preceptius, plural femení preceptives)
- D'obligat compliment, segons marca un precepte.
- És un requisit preceptiu previ a la interposició de la demanda davant la jurisdicció social i insubstituïble.[1]
Sinònims[modifica]
Antònims[modifica]
Traduccions[modifica]
Traduccions
- Anglès: mandatory (en)
- Castellà: preceptivo (es)
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: pre·cep·tiu (3)
Vegeu també[modifica]
- ↑ Francisco Pérez Amorós, Xavier Solà Monells, Ricard Esteban Legarreta, Materials per a l'aprenentatge del dret del treball, Universitat Autònoma de Barcelona, 2006