preceptiu

De Viccionari


Català
[modifica]

  • Pronúncia(i): oriental /pɾə.səpˈtiw/, occidental /pɾe.sepˈtiw/
  • Rimes: -iw
  • Etimologia: Del llatí praeceptīvus.

Adjectiu[modifica]

preceptiu m. ‎(femení preceptiva, plural masculí preceptius, plural femení preceptives)

  1. D'obligat compliment, segons marca un precepte.
    És un requisit preceptiu previ a la interposició de la demanda davant la jurisdicció social i insubstituïble.[1]

Sinònims[modifica]

Antònims[modifica]

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: pre·cep·tiu (3)

Vegeu també[modifica]

  1. Francisco Pérez Amorós, Xavier Solà Monells, Ricard Esteban Legarreta, Materials per a l'aprenentatge del dret del treball, Universitat Autònoma de Barcelona, 2006