praeceptum

De Viccionari


Llatí
[modifica]

Nom[modifica]

praeceptum n. ‎(genitiu praeceptī)

  1. precepte, ordre, manament
    «Et faciens misericordiam in millia his qui diligunt me, et custodiunt praecepta mea.» ([1])
    I mostrant misericòrdia envers aquells que m'estimen i segueixen els meus manaments.

Declinació[modifica]

2a declinació -um, -ī
Cas Singular Plural
Nominatiu praeceptum praecepta
Vocatiu praeceptum praecepta
Acusatiu praeceptum praecepta
Genitiu praeceptī praeceptōrum
Datiu praeceptō praeceptīs
Ablatiu praeceptō praeceptīs


Derivats[modifica]

Verb[modifica]

praeceptum

  1. supí acusatiu de praecipiō

Vegeu també[modifica]

  1. Jeroni, Vulgata: Èxode, 20:6