ostatge
Català[modifica]
- Pronúncia(i):
Oriental: central /usˈta.d͡ʒə/ balear /osˈta.d͡ʒə/, /usˈta.d͡ʒə/ Occidental: /osˈta.d͡ʒe/
Nom[modifica]
ostatge m. f. (plural ostatges)
- Persona retinguda com a penyora per ser intercanviada en benefici propi o per assegurar que es complirà un pacte.
Notes[modifica]
- Tradicionalment masculí, l’ús com a femení epicè és rar.
- En català antic alternava ostatge i hostatge amb duplicitat de significat.
Traduccions[modifica]
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: os·tat·ge (3)
- Anagrama: esgotat