Vés al contingut

orno

De Viccionari

Català

[modifica]

Verb

[modifica]

orno

  1. Primera persona del singular (jo) del present d'indicatiu de ornar.

Variants

[modifica]

Miscel·lània

[modifica]
  • Síl·labes: or·no (2)

Llatí

[modifica]

Verb

[modifica]

ōrnō (1a present?), ōrnās (2a present), ōrnāre (infinitiu), ōrnāvī (perfet), ōrnātum (supí)

  1. proveir, jo proveeixo
    «provincias orno» (Ciceró De Imperio Cn. Pompei, VIII)
    proveir les províncies
  2. guarnir, decorar
    «scutis telisque parati ornatique» (Ciceró Pro Caecina XXI)
    escuts guarnits i exposats

Derivats

[modifica]