iudico

Llatí

• Pronúncia⁽ⁱ⁾: /ˈjuː.dɪ.koː/
• Etimologia: De iūs i dicō.

Verb

iūdicō ‎(1a present^?), iūdicās ‎(2a present), iūdicāre ‎(infinitiu), iūdicāvī ‎(perfet), iūdicātum ‎(supí)

1. jutjar, jo jutjo
2. sentenciar, jo sentencio
3. decidir, pensar

   Ex.: Mortem malum judicare—(«Penso que la mort és un mal.»)

Variants

• jūdicō

Derivats

abiūdicō adiūdicō dīiūdicō iūdicābilis

iūdicāmentum iūdicātiō iūdicātō iūdicātor

iūdicātum iūdicātus praeiūdicō