iter

De Viccionari


Català
[modifica]

Verb[modifica]

iter

  1. (balear) primera persona del singular (jo) del present d'indicatiu de iterar

Miscel·lània[modifica]


Llatí
[modifica]

  • Pronúncia(i): /ˈɪ.tɛr/
  • Etimologia: De l'arrel ito, forma freqüentativa de eo ‎(«anar»)

Nom[modifica]

iter n. ‎(genitiu itineris)

  1. viatge
  2. camí

Declinació[modifica]

3a declinació -, -is (tema cons.)
Cas Singular Plural
Nominatiu iter itinera
Vocatiu iter itinera
Acusatiu iter itinera
Genitiu itineris itinerum
Datiu itinerī itineribus
Ablatiu itinere itineribus


Sinònims[modifica]

Derivats[modifica]