irrogar

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  central /i.ruˈɣa/
balear /i.roˈɣa/, /i.ruˈɣa/
Occidental:  nord-occidental /i.roˈɣa/
valencià /i.roˈɣaɾ/, /i.roˈɣa/

Verb[modifica]

irrogar trans.

  1. Produir un dany o perjudici.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: irrogo, irroga, irroguem
Vocal rizotònica: /ɔ/

Relacionats[modifica]

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: ir·ro·gar (3)

Vegeu també[modifica]


Castellà
[modifica]

Peninsular: \i.roˈɣaɾ\
Americà: alt /i.roˈɡaɾ/, baix \i.roˈɣaɾ\

Verb[modifica]

irrogar trans. ‎(present irrogo, passat irrogué, futur irrogaré)

  1. irrogar

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: i·rro·gar (3)