intrigant
Català[modifica]
- Pronúncia(i):
Oriental: central /in.tɾiˈɣan/, balear /in.tɾiˈɣant/ Occidental: nord-occidental /in.tɾiˈɣan/, valencià /in.tɾiˈɣant/
Adjectiu[modifica]
intrigant inv. (plural intrigants)
- Que intriga.
Traduccions[modifica]
Que intriga
- Anglès: intriguing (en)
- Castellà: intrigante (es) inv.
- Francès: intrigant (fr), intrigante (fr)
- Italià: intrigante (it)
- Romanès: intrigant (ro)
Nom[modifica]
intrigant m. f. (plural intrigants)
- Qui intriga.
Traduccions[modifica]
Qui intriga
- Anglès: intriguer (en)
- Castellà: intrigante (es) m. f.
- Francès: intrigant (fr), intrigante (fr)
- Italià: intrigante (it)
- Romanès: intrigant (ro) m.
Verb[modifica]
intrigant
- Gerundi del verb intrigar
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: in·tri·gant (3)
Vegeu també[modifica]
Romanès[modifica]
- Pronúncia: /in.triˈɡant/
- Etimologia: Del francès intrigant.
Nom[modifica]
intrigant m. (plural intriganți, femení intrigantă)
Declinació[modifica]
Singular | Plural | |||||
Indefinit | Definit | Indefinit | Definit | |||
Nominatiu-acusatiu | (un) | intrigant | intrigantul | (niște) | intriganți | intriganții |
Genitiu-datiu | (unui) | intrigant | intrigantului | (unor) | intriganți | intriganților |
Vocatiu | intrigantule, intrigante | intriganților |