Vés al contingut

inquietar

De Viccionari

Català

[modifica]
Oriental: /iŋ.ki.əˈta/
Occidental: nord-occidental /iŋ.ki.eˈta/
valencià /iŋ.ki.eˈtaɾ/, /iŋ.ki.eˈta/

Verb

[modifica]

inquietar trans., pron. (pronominal inquietar-se)

  1. Pertorbar la quietud.
  2. Commoure, alterar, no deixar tranquil.

Conjugació

[modifica]

Paradigmes de flexió: inquieto, inquieta, inquietem
Vocal rizotònica: /e/

Derivats

[modifica]

Relacionats

[modifica]

Sinònims

[modifica]

Traduccions

[modifica]

Miscel·lània

[modifica]
  • Síl·labes: in·qui·e·tar (4)

Vegeu també

[modifica]

Castellà

[modifica]

Verb

[modifica]

inquietar trans. (present inquieto, passat inquieté, futur inquietaré)

  1. inquietar

Miscel·lània

[modifica]
  • Síl·labes: in·quie·tar (3)