inhaerens
Llatí[modifica]
Adjectiu[modifica]
inhaerēns m. f. n. (genitiu inhaerentis)
Declinació[modifica]
Tercera declinació, nominatiu d'una terminació.
Cas | Singular | Plural | |||
Masc./Fem. | Neutre | Masc./Fem. | Neutre | ||
Nominatiu | inhaerēns | inhaerentēs | inhaerentia | ||
Vocatiu | inhaerēns | inhaerentēs | inhaerentia | ||
Acusatiu | inhaerentem | inhaerēns | inhaerentēs | inhaerentia | |
Genitiu | inhaerentis | inhaerentium | |||
Datiu | inhaerentī | inhaerentibus | |||
Ablatiu | inhaerentī | inhaerentibus |