infringir

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  /iɱ.fɾinˈʒi/
Occidental:  nord-occidental /iɱ.fɾinˈd͡ʒi/, valencià /iɱ.fɾinˈd͡ʒiɾ/

Verb[modifica]

infringir trans.

  1. Violar, traspassar alguna llei, pacte o tractat.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: infringeixo, infringeix, infringim

Sinònims[modifica]

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: in·frin·gir (3)

Vegeu també[modifica]


Castellà
[modifica]

Peninsular: septentrional \iɱ.fɾiŋˈxiɾ\, meridional \iɱ.fɾiŋˈhiɾ\
Americà: alt \iɱ.f(ɾi)ŋˈxiɾ\, baix \iŋ.fɾiŋˈhiɾ\, austral \iɱ.fɾiŋˈxiɾ\

Verb[modifica]

infringir ‎(present infrinjo, passat infringí, futur infringiré)

  1. infringir

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: in·frin·gir (3)