infeudar

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  /iɱ.fəwˈða/
Occidental:  nord-occidental /iɱ.fewˈða/, valencià /iɱ.fewˈðaɾ/

Verb[modifica]

infeudar trans.

  1. (història) Un senyor, cedir en feu terres o béns a un vassall.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: infeudo, infeuda, infeudem

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: in·feu·dar (3)
  • Heterograma de 8 lletres (adefinru)

Vegeu també[modifica]


Castellà
[modifica]

Peninsular: \iɱ.feuˈðaɾ\
Americà: alt \iɱ.f(eu)ˈdaɾ\, baix \iŋ.feuˈðaɾ\, austral \iɱ.feuˈðaɾ\

Verb[modifica]

infeudar trans. ‎(present infeudo, passat infeudé, futur infeudaré)

  1. infeudar

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: in·feu·dar (3)
  • Heterograma de 8 lletres (adefinru)