incapacitar

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  /iŋ.kə.pə.siˈta/
Occidental:  nord-occidental /iŋ.ka.pa.siˈta/
valencià /iŋ.ka.pa.siˈtaɾ/, /iŋ.ka.pa.siˈta/

Verb[modifica]

incapacitar trans.

  1. inhabilitar
  2. Declarar una persona com a limitada en la seva capacitat d'obrar per malaltia o deficiència.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: incapacito, incapacita, incapacitem

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: in·ca·pa·ci·tar (5)

Vegeu també[modifica]


Castellà
[modifica]

Peninsular: \iŋ.ka.pa.θiˈtaɾ\
Americà: alt \iŋ.ka.pa.s(i)ˈtaɾ\, baix \iŋ.ka.pa.siˈtaɾ\

Verb[modifica]

incapacitar ‎(present incapacito, passat incapacité, futur incapacitaré)

  1. incapacitar

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: in·ca·pa·ci·tar (5)