imputador
Català[modifica]
- Pronúncia(i):
Oriental: /im.pu.təˈðo/ Occidental: nord-occidental /im.pu.taˈðo/, valencià /im.pu.taˈðoɾ/
- Rimes: -o(ɾ)
- Etimologia: (pendent)
Nom[modifica]
imputador m. (plural imputadors, femení imputadora)
- qui imputa
Traduccions[modifica]
Adjectiu[modifica]
imputador m. (femení imputadora, plural masculí imputadors, plural femení imputadores)
- que imputa
Traduccions[modifica]
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: im·pu·ta·dor (4)
- Heterograma de 9 lletres (adimoprtu)
Vegeu també[modifica]
- Labernia y Esteller, Pere. Diccionari de la Llengua Catalana ab la correspondencia castellana y llatina., Tom II, Barcelona, 1840.
- Obres de referència: DIEC, GDLC, Optimot
Castellà[modifica]
- Pronúncia(i):
- Peninsular: \im.pu.taˈðoɾ\
- Americà: alt /im.pu.t(a)ˈdoɾ/, baix \im.pu.taˈðoɾ\
- Rimes: -oɾ
Nom[modifica]
imputador m. (plural imputadores, femení imputadora)
Adjectiu[modifica]
imputador m. (femení imputadora, plural masculí imputadores, plural femení imputadoras)
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: im·pu·ta·dor (4)
- Heterograma de 9 lletres (adimoprtu)