franco

De Viccionari
Potser volíeu: franco-


Castellà
[modifica]

Peninsular: \ˈfɾaŋ.ko\
Americà: alt \ˈfɾaŋ.k(o)\, baix \ˈfɾaŋ.ko\
  • Rimes: -anko
  • Etimologia: D'un germànic *frank ‎(«lliure, exempt»).

Adjectiu[modifica]

franco m. ‎(femení franca, plural masculí francos, plural femení francas)

  1. franc, sincer
  2. franc (relatiu als francs)
  3. (economia) franc
  4. francès

Sinònims[modifica]

Derivats[modifica]

Nom[modifica]

franco m. ‎(plural francos, femení franca)

  1. franc (poble germànic)
  2. (només masculí) franc (moneda)
  3. francès
  4. (només masculí singular) franc (llengua dels francs)

Sinònims[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: fran·co (2)
  • Heterograma de 6 lletres (acfnor)
  • Anagrama: canfor

Vegeu també[modifica]

  • Article corresponent a la Viquipèdia en castellà
  • Per a més informació vegeu l'entrada al Diccionario de la lengua española (23a edició, Madrid: 2014) sobre franco


Esperanto
[modifica]

Nom[modifica]

franco ‎(acusatiu francon, plural francoj, plural acusatiu francojn)

  1. francès

Derivats[modifica]

Vegeu també[modifica]

  • Per a més informació vegeu l'entrada al Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto sobre franco


Italià
[modifica]

  • Pronúncia(i): /ˈfraŋ.ko/

Adjectiu[modifica]

franco m. ‎(femení franca, plural masculí franchi, plural femení franche)

  1. franc

Adverbi[modifica]

franco

  1. franc

Nom[modifica]

franco m. ‎(plural franchi, femení franca)

  1. franc (poble germànic)

Nom[modifica]

franco m. ‎(plural franchi)

  1. franc (moneda)

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: fràn·co (2)
  • Heterograma de 6 lletres (acfnor)