Vés al contingut

esbalair

De Viccionari

Català

[modifica]
Oriental: /əz.bə.ɫəˈi/
Occidental: nord-occidental /ez.βa.ɫaˈi/
valencià /ez.ba.ɫaˈiɾ/, /ez.βa.ɫaˈi/
Informal: nord-occidental /az.βa.ɫaˈi/, valencià /az.βa.ɫaˈiɾ/
  • Rimes: -i(ɾ)
  • Homòfon: esbalaí
  • Etimologia: Del català antic esbalausir, del llatí vulgar *exblaudire («enlluernar»), del fràncic *blauþijan («debilitar»), segle XIII. Cognat del francès éblouir («enlluernar»).

Verb

[modifica]

esbalair trans., pron. (pronominal esbalair-se)

  1. Deixar atònit, estupefacte, molt sorprès, perdre el color.

Conjugació

[modifica]

Paradigmes de flexió: esbalaeixo, esbalaeix, esbalaïm

Sinònims

[modifica]

Traduccions

[modifica]

Miscel·lània

[modifica]

Vegeu també

[modifica]