enxarnador

De Viccionari


Català
[modifica]

  • Pronúncia(i): central /əɲ.ʃər.nəˈðo/
  • Etimologia: Del català antic eixernedor, de eixernir ‎(«purgar»).

Nom[modifica]

enxarnador m. ‎(plural enxarnadors)

  1. comporta
    «Posats en renglera sobre’l pontot del enxarnador, semblavam granotes assoleyantnos.» (Anton Busquets i Punset, Recorts: D’estiu, Jocs Florals de Barcelona, 1904)

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: en·xar·na·dor (4)