envolar-se

De Viccionari


Català
[modifica]

Una gavina que s’envola
Oriental:  central /əm.buˈɫar.sə/
balear /əɱ.voˈɫaɾ.sə/, /əɱ.vu.ɫərˈsə/
Occidental:  nord-occidental /em.boˈɫar.se/
valencià /eɱ.voˈɫaɾ.se/, /em.boˈɫaɾ.se/
  • Rimes: -aɾse
  • Etimologia: Fals tall sil·làbic de volar-se'n per les formes personals (se’n vola > s’envola), segle XIX.

Verb[modifica]

envolar-se pron.

  1. Agafar volada.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: m'envolo, s'envola, ens envolem
Vocal rizotònica: /ɔ/

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

Vegeu també[modifica]