envilir

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  central /əm.biˈɫi/, balear /əɱ.viˈɫi/
Occidental:  nord-occidental /em.biˈɫi/
valencià /eɱ.viˈɫiɾ/, /em.biˈɫiɾ/

Verb[modifica]

envilir trans., pron. ‎(pronominal envilir-se)

  1. Tractar algú amb vilesa.
  2. (pronominal) Esdevenir menyspreable.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: envileixo, envileix, envilim

Sinònims[modifica]

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: en·vi·lir (3)

Vegeu també[modifica]