Vés al contingut

envilir

De Viccionari

Català

[modifica]
Oriental:  central /əm.biˈɫi/, balear /əɱ.viˈɫi/
Occidental:  nord-occidental /em.biˈɫi/
valencià /eɱ.viˈɫiɾ/, /em.biˈɫi/

Verb

[modifica]

envilir trans., pron. ‎(pronominal envilir-se)

  1. Tractar algú amb vilesa.
  2. (pronominal) Esdevenir menyspreable.

Conjugació

[modifica]

Paradigmes de flexió: envileixo, envileix, envilim

Sinònims

[modifica]

Traduccions

[modifica]

Miscel·lània

[modifica]
  • Síl·labes: en·vi·lir (3)

Vegeu també

[modifica]