enfurir

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  /əɱ.fuˈɾi/
Occidental:  nord-occidental /eɱ.fuˈɾi/
valencià /eɱ.fuˈɾiɾ/, /eɱ.fuˈɾi/
Informal:  nord-occidental /aɱ.fuˈɾi/, valencià /aɱ.fuˈɾiɾ/
  • Rimes: -i(ɾ)
  • Etimologia: (pendent)

Verb[modifica]

enfurir trans., pron. ‎(pronominal enfurir-se)

  1. forma alternativa de enfuriar

Conjugació[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: en·fu·rir (3)

Vegeu també[modifica]