eloquens
Llatí[modifica]
Adjectiu[modifica]
ēloquēns m. f. n. (genitiu ēloquentis)
Declinació[modifica]
Tercera declinació, nominatiu d'una terminació.
Cas | Singular | Plural | |||
Masc./Fem. | Neutre | Masc./Fem. | Neutre | ||
Nominatiu | ēloquēns | ēloquentēs | ēloquentia | ||
Vocatiu | ēloquēns | ēloquentēs | ēloquentia | ||
Acusatiu | ēloquentem | ēloquēns | ēloquentēs | ēloquentia | |
Genitiu | ēloquentis | ēloquentium | |||
Datiu | ēloquentī | ēloquentibus | |||
Ablatiu | ēloquentī | ēloquentibus |