disturbi
Català[modifica]
- Pronúncia(i): /disˈtur.bi/
- Etimologia: Del castellà disturbio, de l’italià disturbo («destorb, molèstia»), de disturbare («pertorbar, trastornar»), del llatí disturbō («desbaratar, demolir»), segle XIX.
Nom[modifica]
disturbi m. (plural disturbis)
- (normalment en plural) Pertorbació de l’ordre públic, de la tranquil·litat.
Sinònims[modifica]
Traduccions[modifica]
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: dis·tur·bi (3)