destituir

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  /dəs.ti.tuˈi/
Occidental:  nord-occidental /des.ti.tuˈi/
valencià /des.ti.tuˈiɾ/, /des.ti.tuˈi/

Verb[modifica]

destituir trans.

  1. Desposseir d'un càrrec.
    «Els francesos no ho van tolerar: van destituir immediatament el rei i el van enviar a l'exili.» (Cèsar Calmell, La música europea en el context cultural de la primera meitat del segle XIX, 2006.)

Sinònims[modifica]

Antònims[modifica]

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: destitueixo, destitueix, destituïm

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: des·ti·tu·ir (4)

Vegeu també[modifica]


Català antic
[modifica]

Verb[modifica]

destituir

  1. destituir
  2. proscriure

Conjugació[modifica]

Vegeu també[modifica]