blandus
Salta a la navegació
Salta a la cerca
Llatí[modifica]
- Pronúncia: /ˈblan.dʊs/
- Etimologia: Del protoidoeuropeu *mlad-, variant nassal de *mel- («tendre, tou»).
Adjectiu[modifica]
blandus m., blanda f., blandum n. (comparatiu blandior, superlatiu blandissimus)
- tendre, agradable
- Ex.: puer blandissimus pater — (traducció:«nen que desperta molta tendresa en el seu pare»)
- persuasiu, atractiu
- Ex.: Experiemur uter sit blandior — (traducció:«Vejan qui és el més persuasiu»)
- afalagador, seductor
- Ex.: An blandiores in publico quam in privato estis? — (traducció:«Ets tu més afalagador en públic que en la intimitat?»)
Declinació[modifica]
Primera i segona declinació, -us, -a, -um.
Cas | Singular | Plural | |||||
Masculí | Femení | Neutre | Masculí | Femení | Neutre | ||
Nominatiu | blandus | blanda | blandum | blandī | blandae | blanda | |
Vocatiu | blande | blanda | blandum | blandī | blandae | blanda | |
Acusatiu | blandum | blandam | blandum | blandōs | blandās | blanda | |
Genitiu | blandī | blandae | blandī | blandōrum | blandārum | blandōrum | |
Datiu | blandō | blandae | blandō | blandīs | |||
Ablatiu | blandō | blandā | blandō | blandīs |