beneir

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  /bə.nəˈi/
Occidental:  nord-occidental /be.neˈi/
valencià /be.neˈiɾ/, /be.neˈi/

Verb[modifica]

beneir trans.

  1. Fer caure la gràcia divina sobre un lloc, una persona o una acció.
  2. Lloar, aprovar.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: beneeixo, beneeix, beneïm

Sinònims[modifica]

Compostos i expressions[modifica]

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

Vegeu també[modifica]

  • Obres de referència: DIEC, GDLC, Optimot
  • Vegeu el Diccionari de sinònims de Softcatalà-OpenThesaurus: beneir