anglonormand
Salta a la navegació
Salta a la cerca
Català[modifica]
- Pronúncia(i):
- Oriental: central /əŋ.ɡɫu.nurˈman/, balear /əŋ.ɡɫo.noɾˈmant/, /əŋ.ɡɫu.nurˈman/
- Occidental: nord-occidental /aŋ.ɡɫo.norˈman/, valencià /aŋ.ɡɫo.noɾˈmant/, /aŋ.ɡɫo.noɾˈman/
Nom[modifica]
anglonormand m. (només en singular)
- Idioma que parlava la noblesa de les illes Britàniques del segles XI al XIII, barreja del francès antic parlat a Normandia i de l'anglès antic.
Adjectiu[modifica]
anglonormand m. (femení anglonormanda, plural masculí anglonormands, plural femení anglonormandes)
- Relatiu als del rei d'Anglaterra dit Guillem el Conqueridor i els seus descendents directes o als cavallers que el van acompanyar en la seva conquesta.
Traduccions[modifica]
Traduccions
|
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: an·glo·nor·mand (4)