alliciens
Llatí[modifica]
Adjectiu[modifica]
alliciēns m. f. n. (genitiu allicientis)
Declinació[modifica]
Tercera declinació, nominatiu d'una terminació.
Cas | Singular | Plural | |||
Masc./Fem. | Neutre | Masc./Fem. | Neutre | ||
Nominatiu | alliciēns | allicientēs | allicientia | ||
Vocatiu | alliciēns | allicientēs | allicientia | ||
Acusatiu | allicientem | alliciēns | allicientēs | allicientia | |
Genitiu | allicientis | allicientium | |||
Datiu | allicientī | allicientibus | |||
Ablatiu | allicientī | allicientibus |