aestivalis
Llatí[modifica]
Adjectiu[modifica]
aestīvālis m., f., aestīvāle n.
Declinació[modifica]
Tercera declinació, nominatiu amb dues terminacions.
Cas | Singular | Plural | |||
Masc./Fem. | Neutre | Masc./Fem. | Neutre | ||
Nominatiu | aestīvālis | aestīvāle | aestīvālēs | aestīvālia | |
Vocatiu | aestīvālis | aestīvāle | aestīvālēs | aestīvālia | |
Acusatiu | aestīvālem | aestīvāle | aestīvālēs | aestīvālia | |
Genitiu | aestīvālis | aestīvālium | |||
Datiu | aestīvālī | aestīvālibus | |||
Ablatiu | aestīvālī | aestīvālibus |
Sinònims[modifica]
Descendents[modifica]
Vegeu també[modifica]
- Lewis, Charlton T.; Short, Charles. «aestivalis». A: A Latin Dictionary. Oxford: Clarendon Press, 1879.