Vés al contingut

abaltir

De Viccionari

Català

[modifica]
Oriental: /ə.βəɫˈti/
Occidental: nord-occidental /a.βaɫˈti/
valencià /a.baɫˈtiɾ/, /a.βaɫˈti/
  • Rimes: -i(ɾ)
  • Homòfon: abaltí
  • Etimologia: D’origen pirinenc incert sense cognats romànics, probablement precèltic *balt- («esblaimar, empal·lidir»), del protoindoeuropeu bʰel- («blanc»), segle XIV. Compareu semànticament amb esbaltir i amb el lituà báltas i el letó balts («blanc»).

Verb

[modifica]

abaltir trans., pron. (pronominal abaltir-se)

  1. (transitiu) Endormiscar, mig dormir.
  2. (pronominal) Endormiscar-se.

Conjugació

[modifica]

Paradigmes de flexió: abalteixo, abalteix, abaltim

Derivats

[modifica]

Traduccions

[modifica]

Miscel·lània

[modifica]

Vegeu també

[modifica]