Teutobodus

De Viccionari


Llatí
[modifica]

  • Pronúncia(i): /tewˈtɔ.bɔ.dʊs/

Nom propi[modifica]

Teutobodus m. ‎(genitiu Teutobodī)

  1. Cap germànic dels cimbres.

Declinació[modifica]

2a declinació -us, -ī
Cas Singular Plural
Nominatiu Teutobodus -
Vocatiu Teutobode -
Acusatiu Teutobodum -
Genitiu Teutobodī -
Datiu Teutobodō -
Ablatiu Teutobodō -


Vegeu també[modifica]

  • Gaffiot, Félix. «Teutobodus». A: Dictionnaire Latin - Français, 1934. París: Hachette, 1934, p. 1565.