carminatiu

De Viccionari


Català
[modifica]

  • Pronúncia(i): oriental /kər.mi.nəˈtiw/, occidental /kaɾ.mi.naˈtiw/
  • Rimes: -iw
  • Etimologia: Del llatí carminātus i el sufix -tiu, formació culta analògica a partir del participi de carminō ‎(«carmenar»), de carmen ‎(«carda per cotó o llana»).

Adjectiu[modifica]

carminatiu m. ‎(femení carminativa, plural masculí carminatius, plural femení carminatives)

  1. Que ajuda a expulsar gasos dels budells.
    Les infusions d'anís tenen poders carminatius.

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: car·mi·na·tiu (4)

Vegeu també[modifica]