σύν
Potser volíeu: σύν-
Grec antic[modifica]
- Pronúncia: /sýn/ (s. V aC), /sin/ (s. XV dC)
- Etimologia: Del protoindoeuropeu *sem- («un, unificat»).
Preposició[modifica]
σύν (sýn)
Adverbi[modifica]
σύν (sýn)
Vegeu també[modifica]
- Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959, p.902-905